کد مطلب:150190 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:236
مساوات در ادب و احترام
نخستین حاشیه ای كه این متن زیبا را در برمی گیرد، آن است كه در آن روز مسعود در آن روز میمون و مبارك (13 رجب) كه روز ولادت مولای متقیان علی (ع) بود، طرف صبح نگارنده همراه جمعی از طلاب به دیدار حاج آقا رفته بودیم، با چای و نقل پذیرایی شده بودیم. هر كس از احترام و موقعیتی خاص برخوردار بود. دست دادن به واردین و ادای كلمه «یا الله» نیم خیز شدن به احترام تازه واردین و زیارت كنندگان. حساسیت نگارنده برحسب تقاضای سن نوجوانی به هنگام ورود نخست وزیر به این نكته متمركز شده بود كه آیا احترامی كه ایشان نسبت به نخست وزیر قائل می شوند، همانند احترام به دیگران خواهد بود یا احترامی ویژه و فوق العاده خواهد بود؟ و استنتاجی كه بر این دو نوع احترام مترتب می شد، باز هم برحسب اقتضای جوانی آن بود كه اگر شق دوم پیاده شود، یقینا ایشان به انسانها برحسب مقامات ظاهریشان شأن و منزلت قائلند. و اگر شق اول انتخاب می گردید، یقینا ایشان نشان خدا در روی زمین و آیتی از آیات نورانی او خواهند بود. خوشبختانه انتظار به زودی تحقق یافت. احترام از نخست وزیر، بسان همان احترام از ما طلاب جوان مدرسه حجتیه، فیضیه، دارالشفا و شاید كمی هم كمرنگ تر بود و دقیقا آن مناعت و بزرگواری اسلامی را در رویارویی با دیگران مدنظر داشتند ولی احترام از برادر بزرگ ترشان، آیة الله پسندیده، بسیار باشكوه بود و تمام قد بلند شدند. او بین این دو شخصیت روحانی و سیاسی نشست و صحبتها شروع شد. بدین ترتیب شبهه یا حساسیتی كه در ذهن نگارنده به وجود آمده بود، با عمل روحانی و معنوی ایشان به بهترین وجه ممكن حل و رفع گردید.